سلام رفقا . فاصله ی این دو پست مربوط به هم یه کم طول کشید که میبخشید.
این هم ادامه ی لیست بهترین های دنیس لیهین:
6- لطیف ترین لحظه ها برای ریچارد ویدمارک و جولز داسین. با نمایش رویاهای 10 سنتی یک بازنده 5 سنتی که آرزو دارد برگزار کننده کشتی در کوچه پس کوچه ها و لندن باشد ، ویدمارک و داسین قلب ژانر نوار را هدف گرفته اند : تراژدی طبقه کارگر خسته و وامانده از قمارهای شکسپیری.
7- اکسپرسیونیسم آلمانی که ادعای خود را علیه نازی در حال رشد در لفافه ای نازک ابراز می کند، با نرمترین حرکات دوربین و پیتر لوره با تصویر جدیدی که از یک قاتل بچه به نمایش می گذارد. یک تجربه ی بی بدیل!
8-هیجان انگیز ترین فیلمی که تاکنون ساخته شده . فیلم فرانسوی مورد علاقه من .از هر حیث غیر قابل قیاس است.
9- در بعضی بخشها به طور مسخره ای احساساتی و در بعضی قسمتها به طور دیوانه کننده ای مزاحم و عمق فیلم بر اساس این کلیشه بنیان نهاده شده که همه سفیدها نژاد پرستند . چه کسی می تواند بعد از دیدنش فراموشش کند ؟ این فیلم عذرخواهانه نیست و به طرز عجیبی زنده است . بیگانگان در اینده و در اواخر قرن بیستم هیچ تناسبی بین روح امریکا و این فیلم نخواهند یافت بجز شعر اسپایک لی در مورد ماهیت انسان و هرج و مرج انسانی .
11,10- باشه ؛ من تقلب کردم ولی سخته که این فیلمها رو بعنوان یک قطعه ادبی تماشا نکنید . دو فیلم بی نقص در مورد خشونت ، از خود بیزاری و افسردگی های روانی . وقتی چاس تننبام می گوید : سال سختی داشتیم پدر . یا مکس فیشر به هرمان بلوم می گوید راز خوشحالیش رفتن به راشمور بوده ، درخشندگی آب زیرکاهانه وس اندرسون به قلبتان نفوذ می کند . اگر قرار بود استرجس و کاساوتیس یک بچه نامشروع داشته باشن اون حتما وس اندرسون بود .