یک یادگاری در مقیاسی کوچک اما شگفت انگیز !
درود ...
فیلم following (دنبال کردن) ساخته کریس نولان رو دیدین ؟ اولین فیلم بلند نولان که در 28 سالگی فیلمو به صورت سیاه و سفید در حدود 67 دقیقه در یک شرایط استثنایی ساخت !
فیلمو برای بار دوم دیدم ، لذتی بیشتر از بار اول نصیبم شد ، بعضی ها می گن که این اثر در یک قدمی شاهکاره اونم به نظر من به این دلیل هست که فیلم از لحاظ تکنیکی واقعن فیلم داغونیه ، اما برای من شدیدن دوست داشتنی و دلنشینه این حالت فیلم که مطمئنن از قصد هم نبوده و حتی سیاه و سفید بودن فیلم به این دلیل بوده که نگاتیو های سیاه و سفید بسیار ارزون تر بودن !
فیلم از بهترین فیلم های اول کارگردانان سینماست ، به یاد بیارید فیلم هایی نظیر " کله پاکن کن " دیوید لینچ ، " خون ساده " برادران کوئن ، .... و در این اواخر شاهکار ناب و خلاقانه ی دانکن جونز " ماه " پسر دیوید بوویه مشهور و افسانه ای که به حق فیلمیه که واقعن کم دیده شده و مطمئنن رفته رفته بیشتر دیده میشه و علاقه مندان بیشتری پیدا می کنه .
" دنبال کردن " نولان یکی از اصیل ترین فیلم نامه های سینمایی رو داره ، اصالتی که در " اینسپشن " به چشم می خوره رو می تونم با این کار مقایسه کنم ، اصالت به معنای کلمه ، فیلم نامه ای که از اعماق ذهن و تجربه های شخصی کارگردان اومده و اونو به اثری بی بدیل در سینما بدل کرده ، خیلی ها هنوز هم معتقدان که بهترین اثر نولان این فیلم هست ، برای من که " اینسپشن " هست ، اما واقعن دیگه شماره بندی و ترتیب گذاری بین فیلم های این فیلمساز بریتانیایی و محبوبم بی معنا شده .
یکی از بهترین شخصیت های خلق شده ی نولان و دنیای سینما " کاب " در این فیلم متولد شد ، تصور کنید فیلم در ابعادی بزرگتر و با امکانات ساخته می شد ! بدون شک جایگاه بسیار بالاتری نسبت به الان داشت ، کابی که تاثیرش را در فیلم اخر فیلمساز " اینسپشن " گذاشت و نام کاراکتر دیکاپریو " دام کاب " شد .
فیلم دارای یک خط داستانی هوشمندانه است که روی برنامه و نقشه های کاب چرخ می زنه به همراه یک روایت پیچیده و جذاب و گیرا که مختص نولان هست ، شما خودتون رو در حالتی تصور کنید که کلاه سرتون رفته و حیرونید ! بعد می خواید ماجرا رو برای یکی بازگو کنید ، بدون شک جلو ، عقب ، دست و پا شکسته و نامطمئن می گویید ، این دقیقن نوع روایت فیلم هست ، دقیقن " بیل " ای که روبروی افسر پلیس نشسته و مشغول تعریف کردن ماجرا هست و فیلمو ما دقیقن جوری می بینیم که بیل برای افسر پلیس تعریف می کنه و این با برگشته به مکان گفتگوی بیل و افسر تاکید نمیشه ، بلکه ما دیگر داخل فیلم فرو رفته ایم !
فیلم به یک یادگاری سینمایی هم بدل شده ، یادگاری ای که یاداور دورانی است که نولان به سختی و با انگیزه ی فراوان در پی ساختن فیلمی هوشمندانه بود ، فیلمی که در مقیاسی بسیار کوچک بسته شد ، اما دل سینما دوستان را ربود ، فیلم سازی که رفته رفته مقیاس فیلم هایش هم بیشتر و بیشتر شد و هیچوقت عشق و علاقه اش را نسبت به سینما و روایتی عالی از یک داستان خوب را از دست نداد .
حالا شاید بعضی ها مثلا " یادگاری " را نسبت به " شوالیه تاریکی " بیشتر دوست داشته باشند یا برعکس ، اما مقیاس و محتوا رو نمیشه به راحتی ازشون گذشت و به راستی که یک سیر صعودی بی همتا در سینما را داراست که همچنان کار خود را می کند و کسی نتوانسته کمرش را خم کند و او را به سمت فیلم هایی صرفن سرگرم کننده و پول ساز و فاقد از هرگونه مضامین پایه ای بکشاند .
عنصر ها و مضامین اصلی نولان دیگر برکسی پوشیده نیست ، شما بدون شک در تمامی فیلم هایش مضامین عاطفی را در بهترین صورت ممکن و پخته ترین شکل ممکن خواهید دید ، تمامی فیلم ها ! ، درست که در " شوالیه تاریکی " تریلی ای عظیم در خیابان واژگون می شود و بیمارستانی منفجر می شود و مهمتر از همه اینکه تا مرز سکته از فرط هیجان خواهید رفت ، اما در تاروپودش می توان عشق را دید عشق بین بروس و ریچل ، عشق بروس به والدینش ، عشق بروس به نقاب و شخصیت دیگرش ؛ در " اینسپشن " که به نظرم به زیباترین شکل ممکن و بهترین نوع ممکن در فیلم هایش دیده میشه و حتی از بهترین عاشقانه ها هم برای من هست ، عشق و عاطفه ای که شانه های " کاب " را پایین آورده و باید کاری اساسی کند ! در " یادگاری " که کل فیلم سر همین مساله بود ، اینکه عزیزش را از او گرفتند و حالا " گای پیرس " در پی گرفتن انتقام بود ، اما مشکلی بزرگ گریبانش را ول نمی کرد ! اسیب دیدن حافظه ی کوتاه مدتش و ...
و کلی مطلب دیگر ... ، " دنبال کردن " را بازهم خواهم دید ، برایم حالا دیگر صرفن یک فیلم عالی یا فوق العاده نیست ! ، بلکه حالا دیگر نوستلاژیک هم شده و خوشحالم از این بابت .
---------------------------------------
نظر سنجی جدیدی قرار دادیم با عنوان " بهترین فیلم نولان برای شما " ؛ که اون فیلم رو انتخاب می کنید ، البته واسه ی من واقعن سخته انتخاب کردن و مطمئنن این تنها من نیستم که گیر می کنم ، اما برگزیدم و نمی گم که تبلیغ نشه ! با اینکه قبلن بارها گفتم ! ؛ به هر حال میشد گزینه ی رو هم با عنوان " همه ی فیلم ها " ، یا اینکه " 2-3 تا از فیلم ها " یا حتی نمی دانم اضافه کرد ، اما اینجوری قاطعانه شد و حالا باید بین این 7 فیلم فوق العاده یکیش رو انتخاب کنید ، در ظاهر شاید کار ساده ای به نظر بیاد ، اما کم کم خوبی ها و ویژگی های تک تک اثار جلوی چشمتون می یاد و کار رو براتون سخت می کنه ! پس بهتره بی درنگ انتخاب کنید !
نظر سنجی قبلی هم همونطور که پیش بینی می شد ، شد ، با اینکه من خودم هنوز بهترین همکاری میان اسکورسیزی و دیکاپریو را فیلم " هوانورد " می دانم اما نظر سنجی جور دیگری شد و این هم امار کلی :
کلن مبحث قابل بحث بسیار خوبی هست عنوان این نظر سنجی اسکورسیزی و دیکاپریو و جای تامل بسیاری رو داره .
به هر حال بنا به انتخاب شما دوستان گلمون به ترتیب بهترین همکاری عبارت شد از :
Shutter Island
The Departed
The Aviator
Gangs Of Newyork
من شخصا ایده اینسپشنو دوست دارم با روایت پرستیژ و معماگونگی ممنتو با شاهکاری بی خوابی و جذابیت دنباله رو با خط آغاز بتمن و حقیقت تلخ شوالیه تاریکی.
رای من همان شوالیه تاریکی میشه چون نولان بتمن رو بی رحمانه وارد دنیایی کرد که به سختی میتونست ازش جون سالم به در ببره... آخرشم یا قهرمان میمیره یا باید از فشارهای جوکر تبدیل به یه جنایتکار منفور بشه... اوج داستان سکانس وسطشه...
فقط دارک نایت
شدیدن من فکرم مشغول شده بین این فیلم ها . من به شکل دیوانه واری روانیه فیلم شوالیه تاریکی ام ، اینسپشن رو هم خیلی دوست دارم و یادمه اعلام کردم بهترین فیلم زندگیم شد ! در صورتی که الان نگاه می کنم می بینم که واقعن شماره ی 1 و 2 ای برام نیست دیگه ، باید بگم با تمامی شاهکاری اینسپشن ! تمامی نبوغ و خلاقیت ممنتو و دیگر فیلم ها ، هیچ فیلم رو در اندازه ی دارک نایت دوست ندارم و بهترین فیلم عمرم هست و الان خودمم بخوام بهترین رو انتخاب کنم دارک نایت رو انتخاب می کنم ؛ دلایل انخابم رو هم دقیقن به مانند تو به اضافه ی کلی نکات دیگر !
نقش آفرینی بی همتای جوکر در تاریخ سینما
کاراکتر هایی فراموش نشدنی
فیلمی پرفرازو نشیب و عمیق
بسیار با ابهت و بزرگ
و اینکه این قهرمان ماست که به صلابه کشیده میشه و واقعن برامون سخته ؛ قهرمانی که جوکر رسش رو میکشه !
دیوانه وار منتظر the dark knight rises هستم ، معلوم نیست این فیلم چجوری می خواد در تموم بشه و تریولوژی کامل بشه .
بدون شک فقط دارک نایت .
تایلر جان
الان که برمیگردم خواستم یه چیزو بگم که فکر کنم بدرد بخوره...
داستان فیلم (دنباله رو) در فیلم ممنتو ساخته همین کارگردان برگردان شده یعنی بازم حافظه کوتاه مدت و از دست دادن عزیزی... و داستان ممنتو زمان نداره که آخرش با یک جمله ساده جا میخوری... (کجا بودم؟) و فیلم تمام شد !
فکر میکنم اگه خودت ممنتو رو ببینی منظورمو میفهمی.
سلام ، ممنتو جزء 10 فیلم برتر عمرم هست و چند بار دیدم و حتی یکبار برعکس !
بعد اینکه اونجا در یادداشت که نوشتم از دست دادن عزیزی و ... در باب همون ممنتو بود .
و در اخر اینکه ممنتو یک داستان و یک روایتی داره و دنبال کردن یک داستان روایت دیگری .
اما در پیرنگش ، چرا به چشم می خوره .
در " دنبال کردن " بیل به زن بلوند علاقه مند شد و از همونجا هم مشکلات براش اغاز شد و بعد در اخر هم باورش نمی شد که اونجوری شده !
در ممنتو هم علاقه ی شدید به همسرو عزیزش باعث حرکتش شده بود که اینها جزء پایه های اصلی این 2 کار هست .
راجع به ممنتو واقعن میشه گفتگوهای خوب زیادی کرد . بسیار فیلم غنی و محکمیه .
سلام تایلر جان.
راستش اولین فیلم نولان را هنور ندیدم و با این نوشته خوبت بیشتر از قبل دلم میخواد که فیلمش را هر چه زودتر تهیه کرده و ببینم.
ولی در مورد بهترین فیلمهای نولان رای من بدون هیچ شک و تردیدی به شخصه ممنتو و اینسپشن هست. خیلی برای خودم حسرت میخورم که چرا فقط ممنتو را دو بار اون هم فقط همان زمان(شاید حدود 2 یا 3 سال پیش) دیدم و دیگر هنوز نشد که ببینم! و متاسف تر! که فیلم را در آرشیوم هم ندارم و باید همین فردا به آرشیوم اضافه کنم و پس فردا هم حتما ببینمش!
اینسپشن هم قبلا که گفتم کیفیت پایین را دیده بودم ولی کیفیت بالا را هم بالاخره دیدم اما یک بار کافی نیست باید بار دیگر هم ببینم چون اثری متحیر کننده در سینمای خودش هست که باید غایت لذت و درکش را برد و نمیشه به همین راحتی از آن صحبت کرد که حق فیلم را به نظرم نتوانم به درستی ادا کنم.
ایشاللاه در فرصت و زمان مناسب تر و پستها و کامنتهای بعدی در مورد سایر کارهای نولان که میدانم کارگردان محبوبت هست و باز هم از او سورپرایز خواهی داشت صحبت میکنم.
بیخوابی با اینکه در مورد خود فیلمش بعدا خواهم گفت ولی هنوز و هنوزه بهترین کار و بازی آلپاچینو در این 7،8 یا 10 سال اخیر و به قولی در این دهه 2000 بوده.
کمیک استریپهای او نیز یعنی همان بتمنهای معروف هم برای متنفرین افراد از این سبک فیلمها نیز مطمینا اثری قابل تامل هست.
در نابغه و با استعداد بودن نولان شکی نیست.
سلام پیمان جان
واقعن به نظر منم بهترین بازیه ال پاچینو از 2000 به بعد هست ، اصلا جز بهترین بازی هاش هست و مطمئنن در تاپ تن خیلی ها این بازیش قرار داره .
سلام تایلر عزیز
خوشحالم که اینقدر به کارگردان محبوب من،کریس نولان کبیر بها میدید...مطلب خارق العاده بود.من یک مطلب کامل در مورد جهان بینی نولان در هفت فیلمش هم نوشتم که قراره بزودی چاپ بشه،در کنار یه مطلب روان شناختی در باب اینسپشن.
اون بخش از نوشتم در باب فالووینگ رو در پائین قرار میدم:
۱/تعقیب(Following)
۱۹۹۸
نوع جهان بینی:فردگرایی و خود فریبی انسان معاصر
این اولین تجربه کریستوفر نولان در مقام نویسندگی و کارگردانی است و یک تجربه تماما فرمال در باب نویسنده ای که برای یافتن سوژه نوشته های خود،آواره کوچه و خیابان ها می شود تا با تعقیب انسان های موجود در خیابان های انبوه لندن،از راز آنها سر در آورد و به سراغ نوشتن داستانی برود،اما روزی که یک قانون مهم را زیر پا می گذارد،در ورطه حولناکی گرفتار می شود.
در تعقیب،نولان به یکباره شخصیت محوری داستانش را از فردی به فرد دیگر سوئیچ می کند.مرد جوان نویسنده که در مرکزیت قرار داشت،به ناگاه رنگ می بازد و جای خود را به سارق عارف مسلکی به نام کاب می دهد که اولین قهرمان مخلوق ذهن نولان است.کاب همانند سارقین عادی شهر وارد خانه های مردم می شود،اما به جای سرقت مادی از خانه های مردم،دغدغه بزرگ تری را در ذهن می پروراند و با مشاهده وسایل آنها،دست به نوعی مردم شناسی خودآگاه می زند و شخصیت مردمان هر خانه را مورد واکاوی قرار می دهد و سعی دارد تا عواطف آنها را نشانه برود.نویسنده داستان نیز در تقابل با کاب،به ورطه سقوط می افتد،چرا که در هر یک از این خانه ها،سوژه های از دست رفته ای را می بیند که هریک یادآور بخشی از هویت گم شده وی می باشد. نولان،در فیلم اول خود،داستان لندن معاصر را روایت می کند که در آن انسان ها با شکستن قوانین و تبعیت از خود،دچار سرخوردگی نمی شوند،بلکه با همین امر می توان به نوعی خودشناسی آگاهانه دست زد و تجربیات تازه ای را ولو به قیمت ریسک از دست دادن جان خود کسب کرد.این،آغاز مسیر انسان شناسی کریستوفر نولان است.
سلام امیر تجویدی عزیز
ممنون ، نولان کارگردان محبوب منم هست !
منتظر انتشار مقاله ات هم هستم .