یک قطعه از بری لیندون

  بعضی فیلمها هستند که بیننده هاشون به دو دسته تقسیم میشن: یا فیلم را خیلی دوست دارند و حتی عاشق فیلم هستن و یا از فیلم بدشون میاد و حتی ازش متنفرن.  یعنی حد وسطی وجود نداره و اگر هم هست اکثریت متعلق به همون دو دسته اند.

بری لیندون کوبریک از این فیلم ها است. هستند کسانی مثل خود من که عاشقانه دوستش دارند و فیلم جز بهترین های عمرشونه  و هستند افرادی هم که فیلم را اصلا نمی پسندند و مثلا می گن که فیلم در حد و اندازه های کوبریک نیست.خب من متعلق به دسته ی اولم.

  بری لیندون به نظرم نه تنها جز بهترین آثار کوبریک بلکه یکی از زیباترین فیلمهای ساخته شده تا امروزه. چیزی که اعصاب مو خرد میکنه اینه که هر جا اسم از بری لیندون میاد همه به فیلمبرداری فوق العاده اش و ماجرای فیلمبرداری در نور شمع و به خصوص این توصیف  "آلبومی از عکس های کارت پستالی" و امثال این ها اشاره میکنند و کمتر کسی از بعد عمیق عاطفی فیلم و تاثیر فوق العاده اش صحبت کرده.

بری لیندون بی شک قدر ندیده ترین فیلم کوبریک است . ساخت بری لیندون از علاقه ی همیشگی کوبریک برای ساختن یک فیلم تاریخی ناشی می شد. وقتی کوبریک نتوانست پروژه ی بزرگ ناپلئون که همیشه سودای ساختن اش را در سر داشت عملی کند به سراغ بری لیندون رفت. البته کار ناپلئون تا مرحله ی فیلمبرداری هم پیش رفته بود و انتخاب و طراحی صحنه ولباس فیلم هم انجام شده بود اما بدلیل مسائل مالی و دشواری  ایجاد کردن سیاه لشکر هایی که کوبریک میخواست و مهم تر از این ها اکران فیلمی به اسم "واترلو" در همان سالها با موضوعی مشابه باعث شد کوبریک از ساخت فیلم صرف نظر کند.(اتفاقی که بعد ها هم برای فیلم دیگرش مدارک آریایی و صرف نظر از ساخت اش به خاطر شباهت اش با فهرست شیندلر افتاد).

بری لیندون یک داستان تراژیک قرن هجدهمی است. داستانی بیوگرافیک از شخصی به اسم ردموند بری و زندگی دردناک و پر فراز و نشیب اش که در دو بخش روایت میشود.

 فیلم به عقیده ی من یکی از کامل ترین و پر احساس ترین آثار سینما است و کاملا شبیه زندگی،تمام عواطف و احساسات بشری توی این فیلم پیدا میشوند. داستان عشق و شکست و صبر و قمار و تجمل و طبقه های اجتماعی و درد و جنگ و دوئل. قصه ی مردی که در عشق شکست میخورد؛ آس و پاس میشود؛میخواهد پیشرفت کند و در طبقه ی بالاتر از خود پذیرفته شود اما طرد میشود و وقتی دوباره عاشق می شود و این بار عاشق پسرش ؛ این عشق از او گرفته میشود. و در آخر هم خوار میشود و نزول می کند.

تماشای بری لیندون حس عجیبی به آدم میدهد.یک جور حس درد ،انگار که تمام درد هایی که خود بری لیندون کشیده را ما هم احساس میکنیم و این احساس بی نهایت زیبایی است که با تماشای کمتر فیلم دیگری قابل تجربه است. بعد از تماشای فیلم اولین تصویری که از به ذهنم میرسید چهره ی رایان اونیل بود و چشمهایش، چشم هایی غمناکی که با ادم کلی حرف میزنند. الان هم بری لیندون را فقط و فقط با اونیل ،در بهترین نقش آفرینی اش، به ذهنم میاید.

بعضی ها معتقدند که بالاترین هنر ،هنری است که ساده باشد. و کوبریک به چنان سادگی در پرداخت و خلاصه همه چیز در بری لیندون رسیده که برای من اوج هنر است.روندی که در سه فیلم بعدیش هم ادامه پیدا کرد .علاوه بر فیلمبرداری، موسیقی فیلم بینظیر است که بهانه این پست اصلا هم قطعه ای از بری لیندون بود. اکثر قطعه های فیلم آثار کلاسیک هستند که هرکدام برای خود شاهکاری اند. ولی قطعه ای هم هست که فکر میکنم ارژینال برای این فیلم ساخته شده و این قطعه شاهکار مطلق است.پر از احساس و عاطفه و درد ،همانطور که خود فیلم هست. 

پیشنهاد میکنم حتما این قطعه را گوش کنید. 

برای دانلود این قطعه  اینجا  کلیک کنین.